Agnes: mijn leven als tuindersvrouw (1)

Agnes – Ik ben Agnes, tuindersvrouw. Mijn man en ik hebben een potplantenbedrijf in hartje Westland. Ons leven draait om Dracaena’s. Wij hebben onze eigen stekproductie, waarmee we door selectie een geheel uniek sortiment hebben opgebouwd. We hebben twee, inmiddels volwassen, kinderen. Zij hebben altijd meegeholpen in het bedrijf. Zo nu en dan nog steeds eigenlijk. Gewoon omdat ze het leuk vinden.

Tuindersvrouw

Romantisch

Het kwekersleven is een druk leven dat zich niet laat vatten in vaste werktijden. Een goed en interessant leven. Buitenstaanders kijken ernaar als iets heel bijzonders. Sommigen hebben er zelfs een romantisch idee bij. Wat ik als kwekersvrouw wil laten zien, is anders.

Kwekersvrouw is overigens een chique benaming. In het Westland zeggen wij tuindersvrouw. Dat is een vrouw die haar tuindersman meehelpt. Dit is zeker niet overal het geval. Veel tuinders hebben liever niet dat hun vrouw meedraait in het bedrijf. Maar bij ons werkt het prima. We hebben een eigen karakter, eigen taken en vullen elkaar goed aan. Wat een tuindersvrouw doet, is niet 1-2-3 op te sommen. Maar laat ik maar gewoon beginnen met mijn verhalen, dan ontstaat er vanzelf wel een beeld.

(K)lomp

We wonen naast de kas, dus reistijd en files zijn niet aan mij besteed. Als tuindersvrouw loop ik meer in mijn werkkleding dan normale kleding. Mijn werkkleding is vooral functioneel en zou ik niet als charmant omschrijven. Toppunt zijn mijn schoenen, nou ja, klompen. Lomp, maar ’s avonds heb ik in ieder geval geen zere voeten. En mijn haar… daar praten we maar niet over. Zo doe ik ook mijn boodschappen. Een tuindersvrouw heeft geen tijd om zich om te kleden. Er wordt nog weleens naar me gekeken met een blik van: “Heeft ze nou ècht niks beters aan te trekken?!”

Tuinders eten tussen de middag warm en liefst op tijd, zodat de tuindersman nog een hazenslaapje kan doen voor nieuwe energie voor de rest van de dag, want de hitte in de kas kan afmattend zijn. Daarna is het weer rennen en vliegen door het bedrijf. En tussendoor naar huis voor huishoudelijke taken en andere noodzakelijke dingen. Soms wordt mij gevraagd hoe ik dat allemaal gecombineerd krijg? Het antwoord is simpel… gewoon niet! Thuis blijft nogal eens wat liggen.

Hier houden wij van

Maar ik vergeet het allerbelangrijkste te zeggen. Dit leven past ons. De uitdaging van het vinden van nieuwe plantenrassen en die verder ontwikkelen en op de markt brengen, de mensen, het werken in en met groen… het hele plaatje… Hier houden wij van. We nemen de mindere kanten voor lief, zoals het bedrijfsalarm dat regelmatig midden in de nacht afgaat. We gaan er altijd achteraan, want de teelt mag geen schade oplopen.

Het Westland is stug en is dat altijd geweest. Het hoort bij dit gebied en de mensen. Veel uiterlijke schijn, maar ook voldoende klagen. Een buitenstaander weet nooit precies hoe het gaat. Ik ben iets anders in dit opzicht, dat wil zeggen, dat probeer ik. Ik wil hier wel vertellen hoe het zit. Voor binnenstaanders kan dat als ’schokkend’ overkomen. Toch ga ik dat doen, omdat ik denk dat het ons als tuinder en branche vooruit kan helpen en we onze vooruitgang niet in de weg mogen staan. Want de veranderingen zijn groots en de tijd uitdagend.

Tot de volgende keer. 

 Agnes

Dit is de 1-ste aflevering uit mijn blog: Mijn leven als tuindersvrouw.

Agnes van der Linden Scheffers runt samen met haar man Ruud Dracaena-kwekerij ’De Plaats’. Zij selecteren, vermeerderen en kweken al meer dan 25 jaar Dracaena fragrans die onder de naam Dragontree verkocht worden aan kwekers, exporteurs en handelaren over de hele wereld.

Voor GroenVandaag schrijft Agnes haar blog om te laten zien hoe het leven van een tuindersvrouw eruit ziet.