De stille taal van sprekende bloemen

Er zijn van die dingen in het leven waarvan je nooit precies weet wanneer ze begonnen zijn, maar waarvan je zeker weet dat ze altijd al bij ons hoorden. Bloemen bestellen, bijvoorbeeld. Ze liggen naast een pasgeboren baby alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ze staan op het graf van iemand die we missen. Wachten in een vaas op tafel wanneer er liefde in huis komt, of troost nodig is. Bloemen lijken ons te volgen, overal, bij elk hoofdstuk dat we openen of sluiten. Maar waarom eigenlijk?

Sprekende bloemen

Fotocredits introfoto: fietzfotos, Albrecht Fietz, op Pixabay.

Rode rozen

Het begint met iets wat heel moeilijk is eenvoudig te maken. Bloemen durven te zeggen wat wij soms niet durven uit te spreken. Waar onze woorden schuchter worden, fluisteren bloemen moeiteloos wat we bedoelen.
Rode rozen zeggen: Ik hou van je – zonder te blozen. Een lelie zegt: Ik denk aan je – zonder te aarzelen. En een zonnebloem straalt: Het komt wel goed, zelfs op dagen dat dat helemaal niet vanzelfsprekend is. Bloemen zijn de ambassadeurs van onze emoties; ze zetten gevoelens om in vormen en kleuren die iedereen begrijpt.

ik hou van je
Foto: Rollstein, Roland Steinmann, op Pixabay.

Het is altijd zo geweest

Dat vermogen om te spreken zonder een mond dragen bloemen al duizenden jaren met zich mee. Archeologen vonden bloemresten in prehistorische graven. Als stille getuigen van een behoefte die ouder is dan onze talen. Zelfs toen we nog rondtrokken met speren, legden we al bloemen neer bij de dood. Niet omdat het moest, maar omdat het menselijk voelde.

Bibliotheek van gevoelens

Egyptenaren versierden hun ceremonies met lotussen, omdat die elke dag opnieuw hun kop boven water staken. Grieken kroonden winnaars met bloeiende kransen. Romeinen deden er nog een schepje bovenop met feesten vol geurige slingers. En in de Victoriaanse tijd, toen emoties binnenskamers moesten blijven, ontstond zelfs een complete bloemencode. Een anjer, een viooltje, een takje groen; wie het lezen kon, zag een kleine bibliotheek aan gevoelens.

Een buurtrol voor de bloemist

Misschien verklaart dat ook waarom een bloemenwinkel zo’n opmerkelijke buurtrol heeft en bloemen bestellen een lokaal karakter. Het is de plek waar mensen binnenstappen wanneer er iets speelt. Iets groots en iets dat telt. Omdat je iemand wilt verrassen, bedanken, troosten of feliciteren. Je een gevoel bij je draagt dat nog geen woorden heeft, en dat je daar – tussen al die kleuren en geuren – opeens ziet ontstaan.

Ritueel

Een goede bloemist is dan ook vakman en vertrouwenspersoon in een. Hij of zij weet welk boeket bij een begrafenis hoort en welk bij een eerste date. Ze herkennen de blik van iemand die iets goed wil maken. Kennen de mensen in de straat, hun verhalen, hun voorkeuren, hun verdrietjes.

Misschien is dit wel de essentie. Juist omdat ook bloemen kwetsbaar zijn, raken ze ons. Zo werden bloemen meer dan versiering. Ze zijn een ritueel, een gebaar, een brug tussen mensen. En of het nu gaat om liefde, verlies of simpele genegenheid: bloemen zeggen het precies met de juiste woorden. Sprekende bloemen noemen we dat.